ΠΑΘΗΣΕΙΣ

Η άνοια συνδέεται εξ ορισμού με απώλεια μνήμης αλλά κάθε διαταραχή μνήμης δεν οφείλεται σε άνοια. Ο όρος άνοια χρησιμοποιείται για να περιγράψει ένα σύνολο συμπτωμάτων. Τα συμπτώματα των διαφόρων μορφών άνοιας ποικίλουν και περιλαμβάνουν απώλεια μνήμης, σύγχυση, διαταραχή συμπεριφοράς και διάθεσης.
Υπάρχουν διάφορα είδη άνοιας.  H νόσος Alzheimer  είναι η πιο συχνή. Άλλες μορφές άνοιας είναι η αγγειακή, η άνοια με σωμάτια lewy και η μετωποκροταφική άνοια. Σε κάποιες περιπτώσεις η άνοια είναι μεικτή δηλαδή οφείλεται σε συνδυασμό νόσου Alzheimer και αγγειακής ή άνοιας με σωμάτια Lewy.

Η νόσος Alzheimer είναι μία από τις πολλές αιτίες άνοιας αλλά δεν είναι η μόνη. Αν ανησυχείτε για εσάς ή κάποιον δικό σας είναι σημαντικό να ελεγχθείτε επαρκώς, έχοντας κατά νου ότι είναι φυσιολογικό να υπάρχει δυσκολία στην απομνημόνευση με την αύξηση της ηλικίας.

Πρόκειται για το πρώτο στάδιο της άνοιας. O ασθενής ξεχνάει πού έχει βάλει αντικείμενα πρώτης ανάγκης, ξεχνάει ονόματα που στο παρελθόν τα ήξερε καλά κ.α.

Το Οργανικό Ψυχοσύνδρομο είναι μια γενικευμένη φυσιολογική διαταραχή της λειτουργίας του φλοιού του εγκεφάλου, η οποία εντάσσεται στις οργανικές ψυχικές διαταραχές. Χαρακτηρίζεται από διαταραχή της συνείδησης, της προσοχής, των γνωστικών λειτουργιών και της αντίληψης.

Η νόσος Parkinson υπολογίζεται ότι προσβάλλει το 1% των εβδομηντάχρονων αλλά συναντάται και στους νεότερους με ένα 10% των περιπτώσεων να εκδηλώνεται πριν την ηλικία των 50 χρονών. Πρόκειται για μια νόσο του εγκεφάλου που οδηγεί σε τρόμο, δυσκαμψία, βραδυκινησία και δυσκολία στη βάδιση και στην ισορροπία. Η νόσος Πάρκινσον είναι χρόνια και προοδευτική, δηλαδή διαρκεί πολύ καιρό και σταδιακά επιδεινώνεται.

Ο ιδιοπαθής τρόμος είναι μια πολύ συχνή κινητική διαταραχή άγνωστης αιτιολογίας. Χαρακτηρίζεται από τρόμο (τρεμούλα) στα άνω άκρα που εμφανίζεται σε κάποια θέση ή κατά την κίνηση. Μπορεί να έχει αργή μεν αλλά προοδευτική επιδείνωση. Σε κάποιους ασθενείς συνυπάρχει αστάθεια στη βάδιση και διαταραχή ισορροπίας.

Η αγχώδης διαταραχή δεν είναι πάντα εύκολο να προσδιοριστεί με ακρίβεια. Έχει διάφορες μορφές και εκδηλώνεται με διαφορετικά συμπτώματα σε κάθε άνθρωπο, όπως κρίσεις πανικού, φοβίες και σωματοποιημένο στρες. Οι περισσότεροι που βιώνουν κάποια αγχώδη διαταραχή εκδηλώνουν συμπτώματα όπως αίσθημα «τρόμου» που κυριεύει το άτομο τη στιγμή της κρίσης, δύσπνοια, ταχυκαρδία, εφίδρωση, μυρμήγκιασμα ή μούδιασμα στα χέρια, αδυναμία ή ζάλη, πόνο στο στήθος, πόνο στο στομάχι και αίσθημα υπερβολικής ζέστης ή κρύου, αϋπνία και υπερβολική εγρήγορση.

Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που επηρεάζουν τον ύπνο μας, πολλοί από τους οποίους αλλάζουν με την ηλικία.

Οι πιο συνηθισμένοι είναι τα γεγονότα ζωής, η ύπαρξη μελαγχολίας ή κατάθλιψης, η χρήση φαρμάκων, οι ορμονικές αλλαγές και άλλοι.

Οι κύριες διαταραχές του ύπνου αφορούν στις δυσκολίες στην έλευση του ύπνου, αλλά και προβλήματα με τη μορφή του διακοπτόμενου ύπνου και την πρόωρη αφύπνιση.

Οι πιο συχνές διαταραχές είναι η αϋπνία, το σύνδρομο ανήσυχων ποδιών (RLS), οι εφιάλτες, οι μυϊκοί σπασμοί (κράμπες), το ροχαλητό, η αποφρακτικού τύπου άπνοια κ.α.

Ορίζεται ως μία μη ειδική αίσθηση διαταραγμένου προσανατολισμού στο χώρο, περιστροφής ή αστάθειας. Πρόκειται, επομένως, για σύμπτωμα και όχι νόσο. Σχετίζεται τόσο με νευρολογικές, καρδιολογικές όσο και ΩΡΛ διαταραχές, και για το λόγο αυτό η σωστή κλινική εξέταση είναι καθοριστικής σημασίας στη διαφορική διάγνωση.Ο καλοήθης παροξυσμικός ίλιγγος θέσης είναι η επικρατέστερη διάγνωση, και παρότι θορυβώδης στην εμφάνισή, του έχει συνήθως καλοήθη πορεία.

Mυοπάθειες, είναι μία ομάδα παθήσεων που πάσχουν οι λειτουργικές μονάδες των μυών, οι μυϊκές ίνες, με συνέπεια να μην εκτελούν αποτελεσματικά τη λειτουργία τους και με αποτέλεσμα την πρόκληση μυϊκής αδυναμίας. Συμπτώματα σχετιζόμενα με τις μυοπάθειες είναι οι μυϊκές κράμπες, η δυσκαμψία και οι μυϊκοί σπασμοί. Οι μυοπάθειες διακρίνονται σε κληρονομικές και επίκτητες.

Ο όρος αναφέρεται σε εκείνες τις παθήσεις στις οποίες η διαταραχή βρίσκεται εκτός του Εγκεφάλου και του νωτιαίου μυελού. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι οι μονονευρίτιδες και οι πολυνευροπάθειες. Οι πολυνευροπάθειες, πρόκειται για παθήσεις των περιφερικών νεύρων και των νεύρων που ανήκουν στο νευροφυτικό σύστημα. Οι άξονες (νευρικές ίνες) και η μυελίνη (το περίβλημα των αξόνων) εκφυλίζονται σε αυτά τα νοσήματα με αποτέλεσμα η κινητικότητα, αισθητικότητα και οι νευροφυτικά συστήματα όπως π.χ. πέψη, ούρηση και ο καρδιακός ρυθμός να δυσλειτουργούν.

Οι αιτίες είναι μεταβολικές (όπως π.χ. στο διαβήτη), τοξικές (όπως π.χ. στη χρόνια χρήση αλκοόλ), λοιμώδεις, αυτοάνοσες και μη (όπως π.χ. η οξεία ή χρόνια πολυριζονευρίτιδα), παρανεοπλασματικές (σε διάφορες κακοήθειες),εκφυλιστικές (νοσήματα κινητικών νευρώνων, πλαγία μυατροφική σκλήρυνση) καθώς και κληρονομικές. Βασική πρώτη εξέταση για τη διάγνωσή τους μετά από τη σωματική είναι το ηλεκτρομυογράφημα.

Με τον όρο κατάθλιψη εννοούμε μια κατάσταση θλίψης και μελαγχολίας. Είναι μία ψυχική ασθένεια που μπορεί να προκληθεί από εξωτερικά αλλά και από εσωτερικά προβλήματα.

Διαταραχές του ύπνου συνήθως είναι αυτές που σχετίζονται με στέρηση ή κακή ποιότητα αυτού όπως άπνοια στον ύπνο, αϋπνία κ.α. Έχουν σχέση με καρδιαγγειακά συμβάντα, διαταραχές της διάθεσης, κακή ποιότητα ζωής και μειωμένο προσδόκιμο επιβίωσης.

Το Εγκεφαλικό Επεισόδιο είναι η βλάβη που προκαλείται όταν η παροχή του αίματος σε μία περιοχή του εγκεφάλου σταματήσει, οπότε τα κύτταρα που δεν παίρνουν οξυγόνο πεθαίνουν. Ένα εγκεφαλικό επεισόδιο μπορεί να είναι ελαφρύ ή πολύ σοβαρό και τα αποτελέσματά του προσωρινά ή μόνιμα.

Η Πολλαπλή Σκλήρυνση (MS), επίσης γνωστή ως σκλήρυνση κατά πλάκας ή διάχυτη εγκεφαλομυελίτιδα, είναι μία φλεγμονώδης ασθένεια στην οποία τα μονωτικά καλύμματα των νευρικών κυττάρων στον εγκέφαλο και τη σπονδυλική στήλη καταστρέφονται.

Η Κεφαλαγία ή πονοκέφαλος είναι ένα σύμπτωμα που μπορεί να εμφανιστεί στον οποιονδήποτε. Είναι ένα από τα πλέον διφορούμενης σημασίας συμπτώματα. Για κάποιους μπορεί να αποτελεί τακτική ρουτίνα και «κομμάτι της ζωής τους», ενώ άλλοι δεν εμφανίζουν πονοκέφαλο σχεδόν ποτέ. Στις περισσότερες περιπτώσεις δεν υποδηλώνει την ύπαρξη κάποιας πάθησης, ενώ κάποτε μπορεί να αποτελεί προοίμιο σοβαρότατων καταστάσεων.

Η Ημικρανία είναι μια χρόνια διαταραχή που χαρακτηρίζεται από επαναλαμβανόμενες μέτριες έως έντονες κεφαλαλγίες, συχνά σε συνδυασμό με μια σειρά από συμπτώματα του αυτόνομου νευρικού συστήματος. Η λέξη προέρχεται από την ελληνική γλώσσα και σημαίνει πόνος στη μία πλευρά του κεφαλιού.

Επιληψία είναι μια ομάδα από διαφορετικές διαταραχές που έχουν ως κοινό σημείο τους επαναλαμβανόμενους παροξυσμούς με αιφνίδια, υπέρμετρη και ανώμαλη εκφόρτιση εγκεφαλικών νευρώνων. Οι επιληπτικοί παροξυσμοί μπορεί να προκαλούν σπασμούς ή και οπτικές, ακουστικές ή οσφρητικές ψευδαισθήσεις.

Κάθε πρωτοεμφανιζόμενη κρίση θα πρέπει να διερευνάται ως προς τα αίτια που την προκάλεσαν και την πιθανότητα επανάληψής της. O επιπολασμός της νόσου ανέρχεται στο 0,8%, με οικογενή χαρακτήρα και μεγαλύτερο κίνδυνο εμφάνισης κατά την παιδική, εφηβική ηλικία και σε άτομα >70 ετών. Αιτιολογικά, ευθύνονται γενετικά σφάλματα, δυσπλασίες ή τραυματισμός του εγκεφάλου (4-5%), όγκοι (3,6%), αιμορραγίες και αποστήματα. Κρίσεις μπορεί επίσης να προκαλούνται από την αλκοολική δηλητηρίαση, φλεγμονή του κεντρικού νευρικού συστήματος (2,6%), την έλλειψη ύπνου, αλλά και από διαταραχές στη γλυκόζη και τους ηλεκτρολύτες του αίματος. Σημαντικό ποσοστό αποδίδεται στα αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια (11,6%) και τις απομυελινωτικές παθήσεις (2%).

Η Οσφυαλγία και η Αυχεναλγία αποτελούν τη δεύτερη σε σειρά συχνότητας πάθηση του ανθρώπου μετά το κοινό κρυολόγημα. Ο αξονικός σκελετικός πόνος σχετίζεται με μια μεγάλη ποικιλία μηχανικών και παθολογικών διαταραχών. Οι μηχανικές διαταραχές του αξονικού σκελετού προκαλούνται από υπερβολική χρήση, τραυματισμό ή φυσική παραμόρφωση μιας ανατομικής κατασκευής.